The path to solitude (2025)
The path to solitude, inspired by Schopenhauer's philosophy, is a process of introspection and letting go. It begins with a sense of isolation and a search for fulfillment, often in material or temporary things. Eventually, this hope is revealed as an illusion that inevitably falls apart. This leads to disillusionment and a gradual detachment from the external world.
What follows is a period of reflection and self-examination. You are confronted with the inner struggle against desires and impulses, which Schopenhauer calls the human Will. This struggle brings a profound sense of loneliness, as you realize that connections with the world are only temporary and limited.
Gradually, pessimism grows stronger, and trust in the world fades. In the end, the void is accepted as an unavoidable truth. The journey concludes in a state of complete emptiness and solitude, where struggles and desires have been abandoned, leaving only the silence of nothingness.
De weg naar eenzaamheid (2025)
De weg naar eenzaamheid, geïnspireerd door Schopenhauers filosofie, is een proces van introspectie en loslaten. Het begint met een gevoel van afzondering en een zoektocht naar vervulling, vaak in materiële of tijdelijke zaken. Uiteindelijk blijkt deze hoop een illusie die onvermijdelijk uiteenvalt. Dit leidt tot desillusie en een geleidelijk loslaten van de buitenwereld
Daarna volgt een periode van reflectie en zelfonderzoek. Je wordt geconfronteerd met de innerlijke strijd tegen verlangens en driften, wat Schopenhauer de menselijke Wil noemt. Deze worsteling brengt een diep gevoel van eenzaamheid met zich mee, waarbij je beseft dat verbinding met de wereld slechts tijdelijk en beperkt is.
Gaandeweg wordt het pessimisme sterker, en het vertrouwen in de wereld verdwijnt. Uiteindelijk wordt de leegte aanvaard als een onvermijdelijke waarheid. De reis eindigt in een staat van volledige leegte en eenzaamheid, waarin strijd en verlangens zijn losgelaten, en alleen de stilte van het niets overblijft.